??????????? welcome to goldmyanmar
?????????? ?????????????????????????????? ????????????????????????

Monday, September 24, 2007

Khagendra Thapa Magar
နီေပါႏိုင္ငံသား ဖျစ္ပါတယ္။ အရပ္က ၁.၆၄ ေပ ရွည္ပါတယ္။

posted by yamin @ 5:54 AM 0 comments

ပုံမွာ ေတြ႔ရမယ့္ အင္မတန္ အလ်ားရွည္တျ့ ႏွဲၾကီးကို alepnhorn လို႔ပါတယ္။
ရွည္လ်ားေျဖာင့္တန္းတဲ့ သစ္ပင္တစ္ခုကို အလ်ားလိုက္ ထပ္ျခမ္းျခမ္း
အတြင္းသားေတြ ႏိႈက္ထုတ္ၿပီး ေကာ္နဲ႔ ျပန္ကပ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထြက္လာတဲ့အသံဟာ တုန္ႏန္းနိမ့္ၿပီး အသံက်ယ္တာကို သိရပါတယ္။

posted by yamin @ 4:42 AM 0 comments

ငါဟာ
မဟူရာည မည္းမည္းေမွာင္
လကြယ္ညနျ႔ ၾကံုၾကိဳက္
ခဏတာ အေမွာင္တြင္း
စမ္းတ)ါး)ါးနဲ႔
ေလွာက္ရင္း
အလင္းတန္းကေရာင္စဥ္ျဖာ
ေရႊေရာင္လို႔ ၾကည္လင္ကာ
ေရွ႔ဆက္ရမဲ့ အနာဂတ္ခရီး
ၾကိုးစားမယ္လို႔
ငါ ရည္စူး

posted by yamin @ 4:03 AM 0 comments

http://www.mediafire.com/?e3nnudj1xmn

posted by yamin @ 3:12 AM 0 comments

Thursday, September 20, 2007

ရန္ကုန္ဘူတာႀကီး

တံတားေအာက္ေျခ ဘူတာႀကီးမွ
မီးပ်ပ်တို႔ တစ္စတစ္စြန္း
ညိွထြန္းေလၿပီ။
တံတားေပၚက ဓာတ္တိုင္မ်ားလည္း
လြင့္ျဖာေရာင္လွ်ံ သူ႔အားအင္ျဖင့္
တံတားေပၚက လမ္းအစကို
ထြန္းပေခ်ၿပီ။
လိုရာခရီး ပို႔ေဆာင္ေပးဖို႔
တရိပ္ရိပ္ျဖင့္ ခုတ္ေမာင္းလာမည့္
အိုဘယ့္ ရထားငယ္
သင္လာမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ရွိလာၿပီ။
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ လူအမ်ားလည္း
ပ်ားမ်ားကဲ့သို႔
ေယာက္ယက္ခတ္လ်က္
သင္လာရာလမ္းဆီ
ေမွ်ာ္ေငးၾကၿပီ။
အခ်ိန္က်ေသာ္
အို ရထားငယ္
သင့္ရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ
ထမ္းဖို႔အေရး
မွန္မွန္ခုတ္ေမာင္း
လာေခ်ၿပီတကား။

posted by yamin @ 5:55 AM 1 comments

ပန္းတိုင္

ေနသားမက်တဲ့ ၀န္းက်င္မွာ
ေနသားက်ေအာင္
အလိုက္သင့္ေနထိုင္ရင္း
စိတ္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ရာ
စိတ္မွန္းနဲ႔ ေဖြရွာ
ဘ၀အိပ္မက္ေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
အေမာေတြေျပခဲ့ရ
တိုေတာင္းလွ သံသရာ
ေရာက္ခဲ့ေပါ့ ဤကမၻာ
မဆံုးေသာ ငါ့ရဲ႕ခရီး
ပန္းတိုင္နဲ႔နီး

posted by yamin @ 5:14 AM 0 comments

Wednesday, September 19, 2007

ခြဲခြာခဲ့ရသူမ်ားသို႔ သတိရတမ္းတျခင္း

ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ကို သတိရေနမိတယ္။ ညီမေလးတို႔ေရ... တို႔ေတြ ခြဲခြာခဲ့တာ ဒီေန႔ဆို ရက္ ၂၀ ရွိၿပီေနာ္။ မမလည္း ဘယ္လိုမွန္းမသိဘူး ေတာ္ေတာ္ကို သတိရေနမိတယ္။ မနက္ထဲက မင္းတို႔ ဘယ္လိုေနေနလဲ။ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား။ ရက္ ၂၀ ဆိုေပမဲ့ မမရဲ႕စိတ္ထဲမွ ရက္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေလာက္ ေ၀းကြာေနတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။ မမေလ သတိရမိတာနဲ႔ မ်က္ရည္က က်မိတယ္။ မနက္က ရုံးလာရင္းနဲ႔လည္း လာမွာ မ်က္ရည္က်မိတယ္။ သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့သူေတြ ဘာလို႔ခြဲခြာၾကရတာလဲ။ လမ္းမွာလည္း ငိုမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို သတိရေနမိတယ္။ မင္းတို႔ကေတာ့ သတိရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သုံးေယာက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းမွာ နွစ္ေယာက္ေလွ်ာက္ရင္ မသိသာေပမဲ့ ခုေတာ့ မမ တစ္ေယာက္ထဲေလွ်ာက္ေနရေတာ့ ပိုၿပီး သတိရမိတယ္။ မင္းတို႔ ေနတတ္ေအာင္ ေနပါ။ မမရဲ႕မင္းတို႔ကို လြမ္းလို႔က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို မင္းတို႔ေအးခ်မ္းေအာင္ မမေလ မိုးေရစက္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ အဆင္ေျပရင္ မမကို ေမ့ထားလို႔ ရပါတယ္။ အဆင္မေျပမႈနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ေတာ့ မမကို မင္းတို႔ သတိရေပးပါေနာ္။ ေတာ္ၿပီကြာ ငိုခ်င္လာၿပီ။ ေကာင္းေကာင္းေနၾက။

posted by yamin @ 8:23 PM 1 comments

Sunday, September 16, 2007

Photoshop Tutorial

ဒီ Tutorial မွာ သင္ရဲ႕ text သို႔မဟုတ္ လိုခ်င္အရာတစ္ခုကို ေရာင္ေျပးပုံလုပ္နည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္ဆုံး ဖိုင္အသစ္တစ္ခုကို လိုခ်င္တဲ့ပံုစံ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါ။
Resolution ကေတာ့ စက္ထဲမွာဘဲ သိမ္းမယ္ဆိုရင္ 72 ေလာက္ ထားလို႔ရပါတယ္။
color Mode ကေတာ့ RGB ကို ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။
တကယ္လို႔ printout ထုတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ 300 ေလာက္ထားေပါ့။
color Mode ကေတာ့ CMYK ထားရမယ္။

အဲဒီမွာ ေအာက္ခံ ကာလာကို အမည္းေရာင္ ထည့္ေပးပါ။

ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ရို္က္ခ်င္တဲ့ စာသားအတြက္ Text layer ကို ေရြးခ်ယ္ေပးရပါမယ္။
ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ Type ကေတာ့ Type Mask Tool ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
Type စာသား အေရာင္က အျဖဴေရာင္ထားေပးပါ။ ေအာက္မွာ ျပထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးရင္ Filter ထဲက Blur ကို Click ၿပီး Radial Blur ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါ။
Amount - 100
Blur Method - zoom
Quality - Best ေရြးၿပီး ok ႏွိပ္ပါ။

သုံးခါေလာက္ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ျပဳလုပ္ေပးလိုက္တဲ့အခါ
ကိုယ္လိုခ်င္ေသာ စာသားကို ပံုစံတစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယမင္းလည္း ဖတ္မိသမွ်ကို တင္ျပလိုက္ရတာပါေနာ္။

posted by yamin @ 5:41 AM 1 comments

ရွင္သန္ျခင္း

အႏုပညာရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ဟာ
ခံစားခ်က္ကို အေတြးအျဖစ္
ၾကည္လင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔
ၿပီးေတာ့...
အဲဒီအေတြးကို
ပုံသဏာန္တစ္ခုနဲ႔ ေဖာ္ျပဖို႔
ကမၻာေလာကႀကီးရွိေနသေရြ႕
အႏုပညာဟာ ေသမသြားဘဲ
အျမဲရွင္သန္ႀကီးထြားေနမွာပါ...

posted by yamin @ 5:29 AM 0 comments

Saturday, September 15, 2007

ဒီေန႔ေတာ့ photoshop သုံးသူမ်ား ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့အေၾကာင္းအရာေလးကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ဒါဟာ ဘာလည္းဆိုေတာ့

Memory ေနရာလြတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ Photoshop Program ကို အသံုးျပဳတဲ့အခါ Memory မေလာက္ဘူး (run out of Memory, insuffcient Memory) ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္ စာသားေတြကို ျမင္ေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ Plug-in-Fiter ေတြကို အသံုးျပဳတဲ့အခါ အေတြ႕မ်ားပါတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ မိမိျပဳလုပ္ေနတဲ့ ပံုေတြဟာ ပံုအႀကီးေတြျဖစ္ၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့သမွ် အေၾကာင္းအရာေတြအတြက္ Memory မွာ ေနရာယူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

လုပ္ေဆာင္ရမွာကေတာ့ Edit Menu ထဲက Purge ကို ေရြးခ်ယ္ပါ။
နဂိုက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို History ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီအခါ ထပ္မံေပၚလာတဲ့ အကြက္ထဲက ALL ကို Click ႏွိပ္လိုက္ပါ.
အခုလို Purge နဲ႔ ဖ်က္ပစ္မယ့္အေၾကာင္းအရာေတြက ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သတိေပးတဲ့ ပံုစံကြက္ေပၚလာၿပီး တကယ္လို႔ အသံုးမလိုေတာ့ရင္ေတာ့ အားလုံး ဖ်က္ပစ္လိုက္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
ၿပီးရင္ 0k ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ မိမိလိုခ်င္ေသာ ေနရာလြတ္ကို ရရွိသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ယမင္းလည္း Photoshop အပိုင္းကို ၀ါသနာပါလို႔ ေလ့လာေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔ မိတ္ေဆြတို႔ဆီမွာ နည္းလမ္းေကာင္းေလးမ်ား ရွိေနခဲ့ရင္ ေျပာျပသြားေပးပါဦးေနာ္။

posted by yamin @ 8:16 PM 2 comments

ဒီစက္၀န္း

တိုေတာင္းလွ သံသရာ
ေလွ်ာက္ရျပန္ ခရီးလမ္း
အေရာက္လွမ္းဖို႔ ငါ ျပင္ဆင္
မေမာႏိုင္ မနားတမ္း
အေျပးကေလး ေလွ်ာက္ျပန္ေတာ့
ေရာက္ျပန္ေပါ့ သံသရာတစ္ေၾကာ့
စက္၀န္းရယ္ ဘယ္မဆုံး
ဘ၀ေရ.... ကယ္ပါဦး။

posted by yamin @ 6:20 AM 1 comments

ခရီးစဥ္

မနက္လင္းလို႔ အိပ္ရာထ
အလုပ္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ရ
စီးမယ့္ရထား မွီဖို႔အေရး
ေျပးလႊား လႈပ္ရွားရင္း
ရထားၾကီးက တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္း
လိုက္ပါရေစဦး
ခရီးသည္မ်ား မ်ားျပားလာ
တိုးကာေ၀ွ႔ကာပါ
အလုပ္ေရာက္ဖို႔ တို႔အေရး
ေျပးကာ တက္ကာ မေႏွး
လိုရာေရာက္ရင္ ဆင္းၾကတာ
ခရီးသည္မ်ားပါ
ရထားႀကီးက ပို႔ေဆာင္ျမဲ
ခရီးဆံုးထိပဲ....

posted by yamin @ 6:08 AM 3 comments

ေနြးေထြးေသာအစိမ္းေရာင္

၀န္းက်င္သစ္တစ္ခု
အစျပဳခဲ့
ဟိုေနရာစိမ္းစိမ္း
ဒီေနရာစိမ္းစိမ္း
အားလုံးဟာစိမ္းစိမ္း
ေရာက္ေနတဲ့အခန္းနံရံကလည္း စိမ္းစိမ္း
၀န္းက်င္ရဲ႕ေႏြးေထြးပ်ဴငွာတဲ့
လက္ကမ္းၾကိုဆိုမႈေတြအၾကား
ခုခ်ိန္ထိ ေနသားတက် မရွိခဲ့
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့
အရာအားလုံးဟာ
ခပ္စိမ္းစိမ္း

posted by yamin @ 5:21 AM 0 comments

တစ္သက္တာ ျမတ္ႏုိးျခင္း

posted by yamin @ 1:58 AM 1 comments

Tuesday, September 11, 2007

About My Secret Habit

I was tagged by the younger bro Tayzar on first week. He wants me to write about my secret habits.
I don't know well how to write something in english. I wish I did.
I've been trying to learn english for year but I haven't succeeded it yet.
I have arrived at the condition of learning that I need to take some moe english courses. May I ask you for your some advice.
1. Every night, I believe someone thinks about me before they go to their beds.
2. I always get up late. I never get up early.
3. I had been walking whenever I go to and for ever.
4. I have a habit to listen some music. I love songs.
5. I like reading. I like book and I sometime write a few letter on the blog.
6. I like prawns, carbs, squids and all vegetables but I don't like porks and beefs.
7. I often wear clothes in free style.
8. I go to a cyber cafe every sunday.
9. I am mental joyful and health, and have many friends.

thanks younger bro Tayzar. I choice 4 blogger. They are sislay myikalay, mglay nat shin naung, sislay starlay, sislay ayoutmalay.

posted by yamin @ 5:47 AM 2 comments

Monday, September 10, 2007

ဗိုက္ဆာေနသူမ်ား ဟမ္ဘာဂါ အထူးျပဳလုပ္ထားပါတယ္။
စားသုံးႏိုင္ပါတယ္။ ႀကိဳက္ရင္ အကုန္စားသြားေနာ္။
မခ်န္ထားခဲ့နဲ႔ဦး။

posted by yamin @ 6:44 AM 0 comments

ဟား ဟား ဟား ေကာင္းတယ္။ ဒီေလာက ္ ေဆာ့တာ။
ျဖစ္တာေတာင္ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္။

posted by yamin @ 6:13 AM 0 comments

ကူညီၾကပါဦး။ အသက္ရွဴၾကပ္ေနလို႔။ ထြက္လို႔ရေတာ့၀ူး။
ေနာ့ကို သနားပါဗ်ာ။

posted by yamin @ 5:55 AM 0 comments

Sunday, September 09, 2007

သုႆန္သို႔ အလည္သြားၾကည့္ျခင္း

ယမင္းရဲ႕ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မေတြ႕ၾကံဳဘူးတဲ့ ေတြ႕ၾကံဳမႈတစ္ခုကို ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ တစ္ခါဖူးမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ တ႐ုတ္အေခၚဆိုရင္ေတာ့ တေစၦႀကီးပဲြ ပံုစံမ်ဳိးေပါ့။ တူ မတူေတာ့ မသိပါဘူး။ ႏွစ္စဥ္က်င္းပျခင္းလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေျပာရရင္ ‘ဒီလို အလွဴဒါနမ်ဳိးကို ခုမွသာ ျမင္ရၾကံဳရခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယမင္းက ေရႊတိဂုံဘုရားအသင္းမွာ တစ္ပတ္တစ္ခါဆိုသလို တံျမက္စည္းလွဲ၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ဘုရားပန္းလဲ ဆိုသလို သြားေရာက္ကုသိုလ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ထူးထူး ျခားျခား ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ ေရႊတိဂံုဘုရားသန္႔ရွင္းေရး အသင္းက ႀကီးမွဴးၿပီး မကြၽတ္မလြတ္ ေသးတဲ့ နာနာဘာ၀ေတြကို အစာသြားေကြၽးမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ယမင္းလည္း တစ္ခါမွ မၾကားဖူး၊ မျမင္ဖူးလို႔ သြားၾကည့္ခ်င္တာလည္းပါတယ္ေလ။ ‘ဒါေၾကာင့္ လိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ညေနဘက္ ၅ နာရီ ေလာက္ ေရႊတိဂံုဘုရားကေန ကားထြက္မယ္။ ေရေ၀းမွာ အစာ သြားေကြၽးမွာတဲ့ လိုက္ရဲတဲ့သူမွ လိုက္ခဲလို႔ ဘုရားေဂါပက လူႀကီးကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ယမင္းလည္း သူငယ္ခ်င္းကို အေဖာ္ေခၚၿပီး လိုက္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုပဲြဟာ တစ္ခါမွ မက်င္းပဖူးဘူးတဲ့။ လိုက္တဲ့ သူေတြကလည္း လိုက္ရဲလို႔ လိုက္တာ ဟုတ္ပုံမရပါဘူး။ မျမင္ဖူးလို႔ ၾကည့္ခ်င္တဲ့။ သူက မ်ားမယ္ ထင္ပါတယ္။
ညေန ၅ နာရီဆိုေပမဲ့ လူစံုမွ ကားထြက္ေတာ့ ၅ နာရီခြဲသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကားက ႏွစ္စီးဆိုပါေတာ့ ၿပီးေတာ့ ေကြၽးမွာက ဒံေပါက္ဆိုပဲ။ ဟင္းနဲ႔ သတ္သတ္လြတ္သီးစံုလည္း ပါတယ္။ ပင့္သံဃာက ၁၀ ပါး ပါပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဒီလိုပြဲကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ ေရေ၀းေရာက္ေတာ့ ည ၇ နာရီထိုးေနၿပီေပါ့။ အဲဒီမွာ သက္ေပ်ာက္သပိတ္သြပ္တဲ့ခန္းမမွာ အလယ္ကေန စည္းသေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ႀကိဳးတစ္ႀကိဳး တားပါတယ္။ ဘုန္းႀကီး ၁၀ ပါးကေတာ့ ေရွ႕မွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ၀န္းက်င္မွာ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ လို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ့။ သူတို႔ကိုလည္း ပင့္ဖိတ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ယမင္းကေတာ့ လူေတြအတြက္လို႔ ေျပာထားတဲ့ေနရာမွာ ထိုင္ၿပီး လိုက္ၾကည့္ေနတာေပါ့။ စိတ္က အရမ္းအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ေၾကာက္လန္႔တဲ့စိတ္ မျဖစ္ေပၚလာဘူး။ ၿပီးေတာ့ အသင္းက ေယာက္်ားေလးေတြက ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ ကိုင္ၿပီး၊ တစ္ေယာက္က ေၾကးစည္နဲ႔ သုႆန္တြင္းမွာ ရွိတဲ့အုတ္ဂူေတြ ၾကားတဲ့ တရားနာလာဖို႔ သြားေခၚတာ ကို ေတြ႕ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ စည္းတားထားတဲ့အထဲကို၀င္ဖို႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြက တရားေဟာ တယ္ ၿပီးတာနဲ႔ သုႆန္မွာ အစားေတြရယ္၊ ဖေယာင္းတိုင္ေတြရယ္၊ အေမႊးတိုင္ေတြရယ္ အစားတစ္ထုပ္မွာ တစ္တိုင္စီ ထြန္းရတယ္။ ယမင္းက ဖေယာင္းတိုင္လိုက္ထြန္းရတယ္။ အစာေတြခ်တဲ့အခါ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ တူေတာင္ပါေသး။ တူနဲ႔မွ စားတတ္တဲ့နာနာဘာ၀ေတြလည္း ရွိတာပဲတဲ့။ ဒါနဲ႔ ယမင္းလည္း ဘယ္မွမၾကည့္ဘဲ ဖေယာင္းတိုင္လိုက္ထြန္းေရာ ဆိုပါေတာ့။ သြားရင္း သြားရင္းနဲ႔ ေရွ႕ဆုံးကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနတာကို သတိျပဳမိၿပီး ေဘးဘီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ခြဲ႐ုံရဲ႕ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ကို ေရာက္ေနတယ္။ ေဘးမွာ ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အေမႊးတိုင္ထြန္းေနတယ္။ ယမင္းလည္း ဖေယာင္းတိုင္ကို မီးအကူးမွာ ေလကအေ၀့ ဖေယာင္းတိုင္မီးက ၿငိမ္းသြားေရာ ဒါနဲ႔ ယမင္းလည္း မေၾကာက္ဘူးဆိုေပမဲ့ စိတ္က နည္းနည္းေခ်ာက္ခ်ားသြား တာေပါ့။ ေဘးက သူငယ္ခ်င္း ပခုံးကို လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ဟာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ‘အဲဒီေနရာမွာတင္ သူငယ္ခ်င္းက လန္႔ၿပီး ထေအာ္ပါေတာ့တယ္။ သူ ေအာ္ေတာ့ ယမင္းလည္း အရမ္းေၾကာက္သြားတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာက ေမွာင္မည္းေနတာကိုး။ ေနာက္က မိန္းမႀကီးကလည္း ထပ္ေအာ္ၿပီး ေျပးပါေလေရာ။ လူေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ကုန္ေရာ။ ဘုရားေဂါပကလူႀကီးေတြလည္း ဓာတ္မီးေတြနဲ႔ ေျပးလာၾကေရာ။ လူေတြ ေျပာပါတယ္။ ဘာမွမဟုတ္ဘဲနဲ႔လည္း စိတ္က ေၾကာက္ေနၾကတာေလ။ ဒါနဲ႔ေကြၽးၿပီး မီးေတြ အကုန္ၿငိမ္းေတာ့ ျပန္လာၾကေတာ့တာေပါ့။ ျပန္ေရာက္ေတာ့အခ်ိန္က ည ၉ နာရီထိုးေနၿပီေလ။ ဒီလိုပြဲမ်ဳိးကို ဒီတစ္ခါပဲ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ျပန္လာေတာ့ မွတ္သားစရာပါလာခဲ့ပါတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳသစ္တစ္ခုေပါ့ေလ။ ေၾသာ္... ေသျခင္းတရားဆိုတာ ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္ပါလား။

posted by yamin @ 5:25 AM 0 comments

အနီးအေ၀း

ေလာကမွ
မတူမွ်တာေတြ
မွ်ေျခညိႇေနလို႔ေကာ
အားလုံးဟာ
တူမွ်လာမယ္လို႔ ထင္ေနသလား။
လူတိုင္းကိုသာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းေနရင္
တစ္သမတ္တည္း ျဖစ္ေပၚလာရင္ေတာ့
ျဖစ္ေပၚလာမဲ့ ၀န္းက်င္မွာ
ေအာင္ျမင္မယ္လို႔
ယူဆမိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့...
ဒါေတြဟာ
ျဖစ္ေပၚလာဖို႔
ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းပါတယ္။
မိသားစုတစ္ခုမွာေတာင္
တစ္၀မ္းတည္းဆိုေပမဲ့
စိတ္ခ်င္းမတူတဲ့သူေတြရယ္လို႔
ျဖစ္လာၾကေသးတာပဲ။
ဒီေတာ့
မျဖစ္လာႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုကို
ႀကိဳးစားေနမယ့္အစား
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ
အလိုက္သင့္ကေလးေနတတ္ေအာင္
ႀကိဳးစာရမွာေတာ့
ေသခ်ာပါတယ္။
အမ်ားအားျဖင့္
ေလာကမွာ
ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာထက္
ျဖစ္သင့္တာကိုပဲ
ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ႏိုင္ရင္
ေအာင္ျမင္မႈဟာ
ကိုယ့္ရဲ႕အနားမွာ
အနီးေလးရွိေနမွာပါ။

posted by yamin @ 5:03 AM 0 comments

Thursday, September 06, 2007

နယ္ေျမသစ္ကို ေျခခ်မိျခင္း

ကားခေတြ ေစ်းတက္လာတဲ့အခ်ိန္က်မွ လူတိုင္းလူတိုင္း မမကို သတိရလာၾကတယ္ေနာ္။
အင္းတစ္မ်ဳိးေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႔ဦး။ မမဆိုတာ ဘယ္သူကိုေျပာပါလိမ့္ဆိုၿပီးေတာ့ မမလို႔ အမ်ားေခၚေနၾကတဲ့
ျမန္မာ့မီးရထားကို ေခၚျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္း ပါးစပ္ဖ်ားမွာ မမ မွီေအာင္ သြားရမယ္။ မမေတာ့ လြတ္ပါၿပီတို႔ ေျပာဆိုေနၾကတာကို ဒီ့ေနာက္ပိုင္း ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၾကားလာရပါတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ကားခက ၁၅၀ က်ပ္ ျဖစ္လာေတာ့ လူအမ်ားစုက လက္လုပ္လက္စားေတြဆိုေတာ့လည္း ၾကာေတာ့လည္း ဒဏ္ဘယ္ခံႏိုင္ၾကပါ့မလဲ။ အရင္တုန္းက ကားခက ဘယ္စီးစီး ၂၀ က်ပ္ကိုး။ မိတ္ေဆြေကာ မယုံဘူးလား။ ခုထိ ကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အမွတ္တရအေနနဲ႔ဘဲ ထားတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ မဖ်က္ခ်င္လို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ ၂၀ က်ပ္ဆိုတဲ့ ေစ်းႏႈန္းစာတန္းက ခုထက္ထိ ေတြ႕ရွိေနတုန္းေလ။ ေနာင္အနာဂတ္ကေလးေတြ ဆိုရင္ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္လို႔မ်ား ထင္ေနၾကမလား ေျပာရင္ေတာင္ ယုံမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခုေတာ့ ကားခက ၂၀၀ က်ပ္ ျဖစ္ေနျပီေလ တုိးတက္လာတာကိုး။
ရထားစီးရင္ေတာ့ ၁၀ က်ပ္ပဲ ခုလက္ရွိေတာ့ ေပးရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ လူတန္းစားမေရြး မမကိုပဲ အားကိုးစြာနဲ႔ လိုရာခရီးကို သြားၾကတာေပါ့။ ယမင္းလည္း အပါအ၀င္ပါပဲ။ အရင္တုန္းကေတာ့ မစီးဖူးဘူး။ ခုမွ စစီးၾကည့္တာ။ ခုေတာ့ မမကိုဘဲ စီးေနၿပီေလ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း စိတ္ညစ္တာေပါ့။ လူမ်ားတဲ့အခ်ိန္ဆို ထိုင္ခုံမရဘူး။ လူေတြကလည္း အရမ္းမ်ားရတဲ့ ၾကားထဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြကလည္း ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒီၾကားထဲ မေန႔က စီးတဲ့ရထားက ေခ်ာင္ေတာ့ ေနရာရခဲ့တယ္။ ရထားလည္း ထြက္လာေရာ ကိုယ္စီးတဲ့တဲြေပၚမွာ ရန္ျဖစ္သံကို ၾကားရပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ယမင္းလည္း ဘာျဖစ္တာလဲဆိုၿပီး လွမ္းၿပီး စပ္စု... အဲေလ.... မွားလို႔ ဗဟုသုတရေအာင္ပါ။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ယမင္းနဲ႔
အေဖာ္ပါလာတဲ့ ဦးေလးက အဲဒါ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ေစ်းသည္ခ်င္း နယ္ေျမလုတာပါတဲ့။ ရွင္းျပတယ္ေလ။ ဒီဦးေလးက ရုံးသြားရုံးျပန္ ရထားစီးလာတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ သိပ္ၿပီး ထူးဆန္းမေနဘူးေပါ့။ ယမင္းလည္း ပတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာ ဗဟုသုတအသစ္တိုးတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ အဲဒီဦးေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ဦးေလးေရ... ယမင္းတို႔လည္း အျမဲတမ္း ရထားစီးမယ့္အတူတူ ၀င္ေငြေလးလည္း ရေအာင္ စီးပြားေရးတစ္ခုခုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ တိုင္ပင္လိုက္တယ္။ ေအးဟ... မဆိုးဘူးလို႔ လွမ္းေျပာၿပီး သူသိတဲ့ လူတစ္ဦးဆို ရထားစီးရင္း
ရထားစီးရင္း ရထားေပၚမွာ ေစ်းေရာင္းတာတဲ့ ေရာင္းလို႔ရတဲ့ ပို္က္ဆံကို စုၿပီး မိဘမဲ့ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားေပးတယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ မြန္ျမတ္တဲ့ အလွဴလည္းေနာ္။ ယမင္းတို႔လည္း အဲဒီလို လွဴခ်င္လိုက္တာ။ ေျပာမဲ့သာ ေျပာရတာ စိတ္ဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔က လိုေသးတယ္ေလ။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မိသားစုအတြက္ ႀကိဳးစားရဦးမယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ တတ္ႏိုင္လာရင္ေတာ့ ဒီလို ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ လုပ္မယ္လို႔ အဲဒီဦးေလးကို ယမင္း ေျပာလိုက္မိပါေတာ့တယ္။
ဒီေန႔ေတာ့ post တင္ခ်င္လို႔ မမနဲ႔ မလိုက္ေတာ့ဘဲ ေစ်းႀကီးတဲ့ ကားစီးၿပီးလာခဲ့တာေလ။ အေဖာ္သြားေနက် ဦးေလးႀကီးကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ယမင္းတဲ့ နင္ ဒီေန႔ ၁၀ က်ပ္ ဆုံးသြားၿပီတဲ့။
မိတ္ေဆြတို႔ေကာ မမ(ျမန္မာ့မီးရထား) ကို အားကိုးေနၾကျပီလား........

posted by yamin @ 5:06 AM 0 comments

Monday, September 03, 2007

ေနေရာင္ျခည္

ဘ၀အသစ္ကုိ အစျပဳခဲ့
ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္
ငါ့ဘ၀အတြက္
မေ၀းေတာ့သိ
အနာဂတ္ဆီ
အေရာက္သြားမည္
ေအာင္ျမင္မႈဆီ

posted by yamin @ 5:23 AM 1 comments